Ok, excuses voor de fail van hieronder (Machines hebben mij niet graag. Waarschijnlijk als wraak voor het feit dat ik de Terminator-franchise goed vind. Hoewel ik de 4de nog niet gezien heb).
Onlangs gezien en compleet van weggeblazen; Sokurov's "Mother And Son". Ongeloofelijk prachtige en simpele film. Zoon zorgt voor langzaam stervende moeder. That's it, buiten de twee personages in de titel speelt niks of niemand (buiten het landschap) een rol. En toch slaagt Sokurov erin om ons te boeien, bespelen, bedwelmen,...(andere adjectieven die met de letter "b" beginnen zijn welkom). Sokurov is dan ook een van de grote stilisten van moderne cinema en een van de gangmakers van de nieuwere long-take generatie (zie ook oa. Bela Tarr en Hou Hsiao-Hsien). Elks van deze 3 filmmakers ging afzonderlijk van elkaar met de longshot experimenteren en elks op een compleet andere wijze. Sokurov viel op omdat hij de meeste polyvalentie tentoon spreid. Niemand durft nog maar te wedden hoe zijn volgende film eruit zal zien, en het feit dat een van zijn volgende films Faust zal zijn, stemt mij met immens veel plezier.
Uniek aan deze film is waarschijnlijk de vorm. Lenzen vervormen het geheel op een prachtige en soms zelfs bevreemdende wijze, soms doemen er zelfs schaduwen van Richter op, de laatste grote (westerse) schilder. Dit typeert enigzins Sokurov. Langs de ene kant is hij immens beïnvloed door een plethora aan verschillende artiesten (een blik op zijn werk verraad een liefde voor Tarkovsky, Ozu, Yvgeni Bauer, Terrence Malick, John Ford, Lynch, Hitchcock, Mizoguchi, Jansco,....) langs de andere kant beheerst hij ook de stijlkenmerken van al deze mensen ten volle. De uitwerking ervan is hoogst interessant, zijn films voelen vaak aan als een laboratorium. Mother And Son bevat een scheut Tarkovsky, een flinke dosis Malick, een snuifje Mizoguchi en een heel klein beetje Jansco, en dit alles overgoten met John Ford (kijk naar de foto's en vertel mij dat er anderen zijn die zo deuren filmen).
Het is Sokurov's verdienste om telkens meer te worden dan de som van de delen. Ik heb echt moeten bekomen van deze film, op vele vlakken, tegelijkertijd werkte hij enorm stimulerend op mijn creativiteit. Eén klein momentje wil ik eigenlijk uitlichten. De film is opgebouwd uit langere shots, meestal vanop enige afstand en moeder en zoon zijn goed als steeds samen in hetzelfde frame te zien. Wanneer er zich een belangrijke discussie voordoet tussen de moeder en de zoon omtrent de dood, kiest Sokurov ervoor om in de conversatie in te cutten. Hoewel hij de camera tussen de personages plaatst, lijkt het of hij zich net aan de 180° regel houdt. Wanneer hij dan weer naar zijn establishing shot trekt, blijkt de geografische locatie van de acteurs helemaal niet te kloppen met de cameravoering, MAAR! het blijft allemaal wel zeer organisch aanvoelen. Kudos to Sokurov
Voor de mensen met meer interesse in Sokurov, contacteer me (ik heb delen van zijn prachtige machts-triptiek en enkele van zijn Elegiën) of men kan in de betere videotheek vaak Russian Ark vinden (een 90-minuten durende film, opgenomen in 1 take, jawel, 1 lange take zonder saai te worden)
Geniet allesinds van de foto's.
Nikolas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten